Nagranie pierwsze

Dalej jest ci do śmiechu?
Cal, proszę cię. Już z nią nie chodzę. 
Ale chodziłeś.

Dobra! Wiesz co? Jak chcesz to wypominaj mi dalej! Ja chce po prostu wreszcie dowiedzieć się co się wydarzyło między tobą, a Unity. Powiesz mi to wreszcie do jasnej cholery?!

Powiem.

Więc?!

Tego dnia pokłóciłam się z Emmą. Pamiętasz? Byłeś tam. I Jackie, Kimberly, Steve i nawet Aron się zjawił w szkole.

Ale co to ma wspólnego z...

Nie przerywaj mi, okej? Stłukła mi szkiełka w okularach, wrzuciła książki do kałuży... A ty stałeś z boku i patrzyłeś się, jak twoja dziewczyna spuszcza manto własnej siostrze. Widziałeś każdy cios, każde kopnięcie, a nie zareagowałeś.

Chcesz wzbudzić we mnie poczucie winy?

Może.

I wtedy postanowiłam złamać swoje zasady. Pierwszy raz poszłam na wagary.

Ty na wagary? Gdzie poszłaś do domu?

Nie. Do kościoła.

Mogłaś iść wszędzie, gdzie ci się tylko zapragnie, a wybrałaś kościół? I może powiesz mi jeszcze że tam poznałaś Unity?

Nie. Pomodliłam się. Biblię też przeczytałam braciszku i wiem że wrogom należy przebaczać. Bóg kazał ludziom modlić się za tych, którzy wyrządzili nam krzywdę.

A potem naskarżyłaś na Emmę.
Nie musiałam. Szkoła zadzwoniła już po godzinie. Porozmawiałam tylko z Ojcem Dominikiem na temat szopki Bożonarodzeniowej i to wszystko.
A potem spotkałaś ją.
Nie! Potem wróciłam do domu.
A co z nią?! Miałaś mi opowiedzieć jak ją poznałaś, nie ja rozmawiałaś z pastorem.
Ale to bardzo ciekawe! Emma jest córką pastora, w takim razie powinna zachowywać się jak przykładna córka, a nie...
A nie jak kto?
A nie jak świeży nabytek zakładu karnego. Bo patrz. Jej mama jest przykładem dla innych matek w miasteczku, ale ona dla córek już nie. I co to za religijna rodzina, skoro nie daje przykładu reszcie społeczności?
Słuchaj to jej życie. Nie musi być grzeczna tylko dlatego że jej tata jest ojcem dla wszystkich mieszkańców
A powinna. Pani psycholog zawsze to powtarza, gdy przychodzę do niej na spotkania, na których powinna pojawiać się i sama najświętsza Emma.
Skończmy ten temat. Wróciłaś do domu i...
I rodzice znów przerabiali temat: Dlaczego nasz syn to nieudacznik i czyja to wina? Więc zostawiłam torbę w holu i wyszłam na spacer.
Oberwie ci się za tego nieudacznika.
Śmiało bij. I tak mam to gdzieś. Jeden policzek, czy drugi. A może oko? Albo wątroba?
Calliope nie będę cię bił. Powiedz mi tylko jak spotkałaś Unity.
Pamiętasz Priscillę?
Tą grubą, która zawsze chodziła w sukienkach i śpiewała psalmy?
Dokładnie. Obok jej domu płynie rzeka.
To nie jest rzeka, a rów odpływowy ze wszystkich kanałów polnych.
A czy to ważne. Jak woda płynie w korycie - to rzeka.
Niech ci jest.
I poszłąm tam na ten nowy most, co go zbudowali jak w marcu po rostopach zawalił się ten stary drewniany. Stałam oparta o barierkę i obserwowałam, płynący strumień. I... I najszybciej woda płynęła po prawej. Bo tam była taka jakby cieśnina pomiędzy brzegiem a tymi wielkimi głazami, które tam ustawiono aby pomóc bobrom zbudować tamę.
Bobry szklak trafił, bo je stary McKinley po odstrzelał. Ale proszę, przejdź do...
No i jakoś tak stałam, że lewą nogę miałam tak bardziej wysuniętą za siebie. A woda stukała o kamyczki tak głośno, że nie usłyszałam że ktoś się zbliża i ona zahaczyła się...
I mam sukę!
Ona była mi bliska.
Czy to teraz ważne? Narobiła ci kłopotów, prawie zginęłaś przez nią.
A co jeśli chciałam?! Jeśli tak mi się zamarzyło?! Co na to powiesz?! Zawsze mnie krytykujesz! Krytykujesz moich przyjaciół! To przez ciebie jestem sama jak palec w, w... W tym wariatkowie!
Do wariatkowa to cię dopiero wywiozą.
Coś ty powiedział?!
Nic.
Wziął byś się za coś pożytecznego! Ojciec wypruwa z siebie ósme poty, aby załatwić ci przyszłość, mama prawie straciła pracę przez latanie po mechanikach i załatwianie ci stażu...
A nie tak właściwie siódmych potów podobno tak dużo czytasz...
Siedem to za mało... Z resztą: odezwał się ten, który czyta.
Bo czytam.
Nie wierzę ci.
To chodź do mojego pokoju.
Co? Ale ty...
Chodź do mojego pokoju.
Ty nigdy nie...
Chodź do mojego pokoju!

Prolog; podejście drugie

Co, zatkało? Zdziwiony, że kochana siostrzyczka potrafi teraz wyrazić własne zdanie?

Po prostu już zacznijmy, okej? Przeczytałaś tyle książek, czy w chociaż jednej spotkałaś się z takim prologiem?

Nie. Bądźmy oryginalni.

My jesteśmy oryginalni sami w sobie.

***

To skoro już się kłócimy i nie ma kompletnej mowy o normalnym prologu to może przedstaw się, co?

Jestem Calliope. Nie wiem co matka sobie myślała, nazywając mnie tak.

Co masz na myśli? To bardzo oryginalne imię, a ty sama przed chwilą powiedziałaś, że mamy być oryginalni.

Ale nie wtedy, gdy nazywasz się jak wyrzutnia rakiet! One były montowane na wieżyczkach Sherman'ów w czasie drugiej wojny światowej. To nie jest normalne imię!

Przestań, kto w tych czasach wie o tej całej wyrzutni?
Dużo ludzi! Rakieta, torpeda, Sherman... To tylko niektóre z przezwisk, którymi mnie ochrzczono. Ty również. "Uwaga czołg jedzie, jeszcze nas przejedzie!". Znajomy tekst, co?
Przestań Lo.
Ach i jeszcze ta twoja dziewczyna!
Była dziewczyna.
Ona też miała świetne odzywki! Jestem ciekawa skąd wy braliście na to pomysły?!

Prolog

A działo się to...
Dobra, dobra. Darujmy sobie smętny początek, dobrze? To jest tak nudne i oklepane, że aż mi włosy stają dęba, gdy tylko myślę o czytaniu kolejnego nudnego prologu. Co ten autor sobie myślał? Że jest jakiś nad przeciętny? Kolejny powód dla którego rzuciłam książki.
No dobrze, ale może jednak dasz mi dokończyć? A więc...
Nie dotarło?
Zacznijmy od tego, że... Jesteśmy w połowie opowiadania, a ktoś mi bezczelnie przeszkadza!
Pozer.
Wolałem Cię inną.
Jaką?
Z warkoczem i w okularach.
No chyba nie!